เธอไม่สนว่ามีฉันคอยแอบมอง
คงหมดหวังได้เธอมาเคียงแนบนอน
เธอไม่เคยเปิดใจ หรือมองกลับมา พิจารณาคนธรรมดา
ยากจริงหนอ ทำไมมันช่างยากเย็น
เธอคงเห็น ฉันเป็น แค่คนผ่านตา
ใจมันท้อเหลือเกินเธอจ๋า วาสนาไม่ค่อยดีเท่าไรเลย
เธอมองตรงที่ 12 นาฬิกา
เธอไม่เหลียวมองใครคนนึงที่ปลายหางตา
เธอไม่เห็น หรือแกล้งไม่เห็นแม่เสาวภา
ก็ขอให้บุญชักพา
และส่งและเสริมไปในทิศทางที่เราสองจะได้วิวาห์
ก็ไม่รู้เมื่อไรกัน เท่าที่พอจะรู้สึกได้คือไม่มีทาง
และไม่มีวัน เป็นแค่คนที่แปลกตา
เธอไม่เคยคิดสบตาฝืนต่อไปยิ่งเหนื่อยล้า
ยอมถอดถอนใจไปดีกว่า
ฉันถอดใจเลยดีกว่า
ถอดถอนใจเลยดีกว่า
ฝืนไปก็เท่านั้น
เธอไม่สนว่ามีฉันคอยแอบมอง
คงหมดหวังได้เธอมาเคียงแนบนอน
เธอไม่เคยเปิดใจ หรือมองกลับมา พิจารณาคนธรรมดา
ยากจริงหนอ ทำไมมันช่างยากเย็น
เธอคงเห็น ฉันเป็น แค่คนผ่านตา
ใจมันท้อเหลือเกินเธอจ๋า วาสนาไม่ค่อยดีเท่าไรเลย
กลัวก็กลัวแหละครับ แต่ต้องรับความจริงให้ไหว
เธอไม่เอาก็ช่าง จะผิดหวังกันสักเท่าไร
หอบหัวใจใส่ตะกร้า แล้วค่อยๆ เดินหนีดีกว่า
ก่อนน้ำตามันจะไหลไปที่ขา
ไม่ได้โกรธเคืองอะไรกับรักที่เลือนลาง
มันเจ็บเพราะเราที่จริงจัง แค่ครึ่งๆกลางๆ
ไม่ได้กล้าจะคิดอะไร แค่ปล่อยให้ใจมันจืดจาง
เป็นขี้แพ้ตลอดกาล มาตอนนี้ถึงกระจ่าง ความรักนี้ไม่มีทาง
ฉันถอดใจเลยดีกว่า
ถอดถอนใจเลยดีกว่า
ฝืนไปก็เท่านั้น
เธอไม่สนว่ามีฉันคอยแอบมอง
คงหมดหวังได้เธอมาเคียงแนบนอน
เธอไม่เคยเปิดใจ หรือมองกลับมา พิจารณาคนธรรมดา
ยากจริงหนอ ทำไมมันช่างยากเย็น
เธอคงเห็น ฉันเป็น แค่คนผ่านตา
ใจมันท้อเหลือเกินเธอจ๋า วาสนาไม่ค่อยดีเท่าไรเลย